Ο Αυτόχειρας

Δε θα μείνει στη νύχτα ούτ’ ένα αστέρι.
Δε θα μείνει η νύχτα.
Θα πεθάνω και μαζί μου όλο
τ’ ανυπόφορο σύμπαν.
Θα σβήσω τις πυραμίδες, τα μετάλλια,
τις ηπείρους και τα πρόσωπα.
Θα σβήσω το θησαύρισμα του παρελθόντος.
Θα κάνω σκόνη την ιστορία, σκόνη τη σκόνη.
Κοιτάζω τώρα το στερνό ηλιοβασίλεμα.
Ακούω το στερνό πουλί.
Κληροδοτώ το τίποτα σε κανέναν.

Ψαλμός 9

Ω ρόδο πέρα από το άγγιγμα του χρόνου και των αισθήσεων
Ω φιλί περιβεβλημένο από τα μαντήλια όλων των ανέμων
εξέπληξέ με, με ένα όνειρο
έτσι ώστε η τρέλλα μου να σε αποφύγει
Αποφεύγοντας εσένα
προκειμένου να σε πλησιάσω
ανακάλυψα το χρόνο
Πλησιάζοντας εσένα
προκειμένου να σε αποφύγω
ανακάλυψα τις αισθήσεις μου
Ανάμεσα στο πλησίασμα και την αποφυγή
υπάρχει μια πέτρα στο μέγεθος ενός ονείρου
Δεν πλησιάζει
Δεν αποφεύγει
Είσαι η χώρα μου
Μια πέτρα δεν είναι αυτό που είμαι
γι' αυτό δεν μου αρέσει να αντικρύζω τον ουρανό
ούτε μπορώ να πεθάνω στο ίδιο επίπεδο με το έδαφος
Αλλά είμαι ένας ξένος, πάντα ένας ξένος